تو کیستی؟ سلالۀ زهـرای اطهـری            معـصومه‌ای، کریـمۀ آل پـیـمـبـری

مـمـدوحـۀ ائـمّـه و مـحـبـوبـۀ خــدا            احمد خصایل استی و صدّیقه منظری

باب الـکـرم سـلالـۀ باب الحـوائجی            امّ العـفاف دختر موسی بن جعـفری

امـروز قـلـبـۀ دل خـوبان روزگـار            فردا همان شـفـیعۀ فردای محـشری

تو سـوّمـیـن مـلـیکۀ اسلام فـاطـمـه            آئیـنه دار زینب و زهـرای اطهـری

یک مام تو خـدیجه دگر مام فـاطمه            پاکیزه تر ز مریم و حـوّا و هاجری

بر نُه سپهرِ عصمت و تقوی ستاره‌ای            در هفت بحر نور فروزندۀ گوهری

هم چار نجل پاک رضا را تو گوهری            هم هشتمین ولیّ خدا را تو خواهری

مصباح علم و دانش و توحید و معرفت            مصداق هل اتی ثمر نور و کوثری

عمر کم تو خاطرۀ عمر فاطمه است            یـادآور مـقـاومت و صـبـر مـادری

گـویند باز می‌شود از قـم در بهشت            تو خود بهشت قـرب خداوند اکبری

مادر نگشته، بانوی خلق دو عالمی            شوهر نکرده، مادر آغاز و آخـری

بانو ولی چه بانـو، بانوی نُه سپهـر            دختر ولی چه دختر، اسلام پروری

بـر هـشت آفـتـاب ولایت سـتـاره‌ای            در نُه سپهـر نـور مه نـور گـستری

پیراهن تو عصمت، تقوی ست چادرت            زهـد مجـسـمّی و عـفـاف مصوّری

در بحـر بی کرانۀ ایـمان دُرِ کـمال            در آسمان زهـد فـروزنـده اخـتـری

باب الـمـراد دخـتـر باب الحـوایجی            اخـت الوقـار دخت بـتـول مطهـری

زهرا بهشتِ روح لطیفِ محمّد است            اولاد او همه شجـر نـور و تو بری

گویند سایۀ حرمت بر سر قـم است            قم را نه، بلکه مُلک جهان را تو محوری

زانو زنند خیل فقیهان به محضرت            آری تو شهر فقه و احادیث را دری

روزی اگر به خطبه گشایی زبان خویش            باور کنند خلق که در نطق حیدری

اسلام را به منطق گرمت مـروّجی            توحید را به نیروی علمت بیانگری

عـطر تو بر مشام محـمّـد اگر رسد            با خنده بوسدت که بهشت مکـرّری

از نخل های سبز فـدک می‌رسد ندا            این باغ از آن توست که زهرای دیگری

میثم، اگر ثنای تو گوید محال نیست            زیرا تو در قصیده سراییش رهبری